Wiry księżycowe to jasne, wijące się kształty na powierzchni Księżyca, które pozostają tajemnicą dla naukowców. Najnowsze badania pokazują, że zjawiska te są wynikiem anomalii magnetycznych spowodowanych podziemną lawą i wpływem wiatru słonecznego.
Dnia 21 lipca 1961 r. Gus Grissom przetrwał jeden z najbardziej dramatycznych splashdownów w historii eksploracji kosmosu. Od tego czasu rozbryzg pozostaje najczęstszym sposobem powrotu statków kosmicznych na Ziemię, z niedawnymi sukcesami SpaceX i jego kapsuł Dragon.
Naukowcy odkryli, że subneptuny, planety między wielkością Ziemi a Neptunem, wykazują różne gęstości w zależności od rezonansu ich orbit, wykluczając w ten sposób uprzedzenia obserwacyjne jako przyczynę, co rodzi nowe pytania o powstawanie układów planetarnych.
Międzynarodowy zespół naukowców wykorzystał dane sejsmologiczne z lądownika NASA InSight, aby określić tempo uderzenia meteorytów na Marsie, ujawniając, że codziennie tworzy się krater o średnicy 8 metrów, zapewniając nowy wgląd w wiek i strukturę czerwonej planety.
Teleskop Jamesa Webba NASA odkrył świetliste, czerwone obiekty we wczesnym wszechświecie, które wskazują na istnienie starych gwiazd i supermasywnych czarnych dziur znacznie wcześniej niż wcześniej sądzono, rzucając wyzwanie istniejącym modelom kosmicznej ewolucji.
Międzynarodowy zespół astronomów rozszyfrował historię powstawania młodych gromad gwiazd, ujawniając, że większość z nich należy tylko do trzech rodzin, które pochodzą z bardzo masywnych regionów. Badania te dostarczają nowych informacji na temat wpływu supernowych na tworzenie się struktur gazowych w galaktykach takich jak nasza Droga Mleczna.
Koristimo kolačiće kako bismo poboljšali vaše iskustvo pregledavanja. Nastavkom pregleda ove web stranice slažete se s našom upotrebom kolačića. Za više informacija pročitajte našu Politiku Privatnosti.